معرفی و بررسی Google Assistant، دستیار شخصی هوشمند گوگل

معرفی و بررسی Google Assistant، دستیار شخصی هوشمند گوگل

واحد خبر mobile.ir : گوگل Assistant یک سرویس دستیار شخصی هوشمند است که توسط گوگل توسعه یافته و اولین بار در جریان کنفرانس Google I/O در ماه می 2016 . دستیار شخصی هوشمند یا به اصطلاح IPA، عاملی نرم‌افزاری‌ست که قادر است بر اساس اطلاعات دریافتی از سوی کاربر، آگاهی از موقعیت جغرافیایی، و اطلاعات کسب شده از منابع مختف اینترنتی، وظایفی را انجام داده و خدمات مختلفی را به فرد ارائه دهد. Google Assistant را می‌توان از یک سو به عنوان نسخه توسعه‌ یافته سرویس Google Now، و از سوی دیگر نسخه‌ بسط یافته و هوشمند‌تر از مجموعه دستورات کنترل صوتی “OK Google” این شرکت به شمار آورد. این سرویس در واقع پاسخ گوگل است به محصولات رقیب در عرصه دستیارهای شخصی هوشمند. محصولاتی همچون Alexa ،Cortana ،Siri و Viv.

google assistant overview

گوگل سرویس دستیار‌ شخصی خود را چنین توصیف می‌کند:

“این یک دستیار محاوره‌ای‌ست. یک گفتگوی ادامه‌دار دوطرفه بین شما و گوگل، که دنیای شما را شناخته و در انجام امور یاری‌تان می‌دهد. به کمک آن می‌توانید به راحتی در حال حرکت بلیط سینما بخرید، یک رستوران ایده‌آل برای خانواده‌تان رزرو کنید تا پیش از شروع فیلم بتوانید غذایی سریع صرف کنید، و در نهایت از مسیری مناسب خود را به سالن سینما برسانید.”

این سرویس همچون Google Now قادر است تا با اطلاع از مشخصات کاربر، نوع و محل کار، قرارهای ملاقات، برنامه سفر و حتی تیم‌های ورزشی مورد او، اطلاعات مناسب و مرتبط را بر اساس نیازهای کاربر از منابع مختلف اطلاعاتی استخراج نموده و در اختیارش قرار دهد. Google Assistant می‌تواند همچون OK Google یا Apple Siri، امکان جست‌وجوی اطلاعات و کنترل دستگاه را به صورت صوتی فراهم آورد. کاربر به کمک آن می‌تواند به صورت کاملا صوتی پیام‌های خود را ایجاد و ارسال نماید، قرارهای ملاقات را در تقویم خود ثبت کند، ساعت گوشی را کوک کند، برنامه روزانه خود را چک نموده و بسیاری دیگر از امور روزانه خود را بدون نیاز به چرخیدن در منوها و تایپ متن، به انجام برساند. تمام این کارها طی یک ارتباط محاوره‌ای بین کاربر و Google Assistant قابل انجام است. ارتباطی که سعی شده است تا حد امکان حس ارتباط با یک دستیار حقیقی را برای کاربر تداعی کند. اگرچه گوگل تا تحقق کامل این هدف راه درازی در پیش دارد.

نسخه پیش نمایش Google Assistant اولین بار در اپلیکیشن چت Google Allo رونمایی گردید. در حال حاضر می‌توان این دستیار هوشمند را علاوه بر Google Allo، روی گوشی‌های هوشمند و همچنین اسپیکر هوشمند Google Home به خدمت گرفت. البته لازم به ذکر است که از 11 اکتبر سال جاری میلادی و به لطف ، امکان فعال‌سازی غیر رسمی Google Assistant روی هر دستگاه مجهز به اندروید نوقا از طریق روت نمودن دستگاه و یا نصب یک رام شخصی‌سازی شده، فراهم گردیده است.

تفاوت Google Assistant با Google Now

در حال حاضر Google Now و Google Assistant دو سرویس مجزا هستند. Google Now درون سیستم‌عامل اندروید یا از طریق اپلیکیشن iOS مربوطه قابل استفاده بوده، اما Google Assistant در Google Allo، Google Home و گوشی‌های Google Pixel در حال سرویس‌دهی‌ست. اگرچه پیش‌بینی می‌شود که این دو دستیار مجازی گوگل به زودی در یکدیگر ادغام گردیده، یا به عبارت دیگر Google Now به طور کامل جای خود را به Google Assistant واگذار نماید.

اساسا می‌توان Google Assistant را نسل بعدی Google Now به شمار آورد. چرا که دستیار مجازی جدید گوگل تمامی کارایی Google Now را در کنار قابلیت‌هایی گسترده‌تر، هوشمندی بیشتر و رابط کاربری محاوره‌ای‌ و دوستانه‌تر به ارمغان می‌آورد. در حالی که Google Now در عمل یک ابزار جست‌وجوی ارتقا یافته و صوتی برای گوگل محسوب می‌شود، Google Assistant اطلاعات و خدمات متنوعی را در قالب یک گفت‌وگوی دو طرفه با کاربر ارائه می‌نماید. به عنوان مثال، Google Assistant نتایج جست‌وجوها را در قالب پاسخ‌هایی تک‌جمله‌ای به کاربر ارائه نموده، و برای سوالی همچون “این دور و بر چه رستوران‌هایی هست؟” اطلاعات مربوطه را به جای ارائه به صورت صفحات جست‌وجوی گوگل، در قالب کارت‌هایی که به راحتی قابل مشاهده و انتخاب هستند، در اختیار کاربر می‌گذارد.

google assistant overview

Google Assistant از هوش مصنوعی عمیق‌تر و پیشرفته‌تری نسبت به Google Now بهره می‌برد. Google Assistant برخلاف Google Now و دیگر دستیارهای شخصی مجازی همچون Siri و Cortana قادر است یک مکالمه دوطرفه را با کاربر به پیش ببرد، اطلاعات و جزئیات شخصی کاربر را (مانند تاریخ تولد، علاقمندی‌ها، و غیره) بیاموزد و حتی در جریان یک مکالمه اطلاعات مرتبطی را از مکالمات قبلی که با کاربر داشته است به یاد آورده و مورد استفاده قرار دهد. چنان که گوگل در جریان کنفرانس 4 اکتبر اشاره نمود، هر چه شما از Assistant بیش‌تر استفاده کنید، باهوش‌تر می‌شود. اگرچه باید اشاره نمود که این قابلیت در حال حاضر چندان چشمگیر و تاثیرگزار نیست. اما با توجه به این‌که این دستیار شخصی هوشمند هنوز در اوایل راه خود قرار دارد، انتظار می‌رود به تدریج هوشمند‌تر شده و به ایده‌آل‌های گوگل نزدیک‌تر گردد.

گوگل می‌خواهد که شما با Assistant دوست شوید

بنا به گزارشی از مجله Fast Company، گوگل قصد دارد تا با طراحی یک داستان زندگی برای Google Assistant، به آن هویت و شخصیت ببخشد. Ryan Germick، رهبر تیم Google Doodle، به همراه Emma Coats که از هنرمندان سابق کمپانی انیمیشن‌سازی Pixar در زمینه شخصیت‌پردازی و داستان‌سرایی بوده است، وظیفه طراحی داستان زندگی Assistant و نزدیک کردن عکس‌العمل‌های آن به رفتارها و واکنش‌های انسانی را به عهده دارند.

Emma Coats در خصوص کار خود می‌گوید: «از آنجا که Assistant در معرض تعامل با عموم مردم قرار داشته و اشخاص می‌توانند هر چیزی به آن بگویند، ما ناچار به خلق کامل‌ترین و همه‌جانبه‌ترین شخصیتی هستیم که تا بحال سعی به طراحی آن نموده‌ایم. یکی از مواردی که ما مشغول به کار روی آن هستیم این است که کاربران بتوانند از لحاظ انسانی با Assistant رابطه برقرار کنند. دید این شخصیت در مورد خودش چگونه باشد تا شما بتوانید با آن ارتباط برقرار کنید؟ دوران کودکی آن چگونه بوده است؟»

تیم هنری گوگل به همین بسنده نکرده و در حال آزمایش روی این ایده هستند که با هدف ایجاد اعتماد و صمیمیت، شخصیت Assistant را به گونه‌ای طراحی کنند که حساس و آسیب‌پذیر احساس شود، چنان که گویی گاه به کمک و توجه ما نیاز دارد. آن‌ها همچنین در تلاشند تا روایت‌ها و تجربه‌هایی را برای زندگی این شخصیت طراحی کنند تا کاربران بتوانند زندگی خود را با دستیار شخصی هوشمندشان مقایسه کنند. آن‌ها به همین‌جا بسنده ننموده، در حال کار روی این مساله هستند که Assistant را تبدیل به هم‌نشینی خوش مشرب و جذاب نمایند. دستیاری مجازی که می‌تواند هر از گاهی با کاربران شوخی نموده یا آن‌ها را غافلگیر نماید.

google assistant overview

امروزه کاربران مختلف در سرتاسر دنیا بخش زیادی از وقت خود را در تعامل با انواع دستگاه‌های الکترونیکی هوشمند می‌گذرانند. هدف Coats، Germick و دیگر اعضای تیم Google Assistant آن است که بتوانند تا حد امکان به این هوش مصنوعی شخصیتی ببخشند که کاربر را علاقمند کند به این‌که زمان زیادی را به مکالمه با او بپردازد. خانم Coats در این خصوص می‌گوید: « مطالعاتی انجام شده است که نشان می‌دهد برای دوستی، این‌که شما در برخورد اول بلافاصله با هم جور در بیایید چندان اهمیتی ندارد. شما با دیگران دوست می‌شوید چرا که زمان زیادی را با آن‌ها می‌گذرانید. یکی از کارهایی که ما انجام می‌دهیم این است که شخصیت Assistant را تا جایی که ممکن است سرگرم کننده کنیم تا شما متمایل شوید وقت خود را با آن بگذرانید.»

نگاهی به برخی از قابلیت‌های Assistant و نحوه استفاده از آن‌ها

چنان که اشاره شد، Assistant قادر است طی مکالماتی دوطرفه و ادامه‌دار با کاربر، پاسخ سوالات او را با بهره‌گیری از منابع اطلاعاتی مختلف بدهد، اطلاعات و علایق شخصی او را به خاطر بسپارد، و دستگاه‌های هوشمند شخصی و خانگی او را کنترل نماید. این دستیار مجازی برای ارائه خدمات خود و پاسخ‌ به سوالات کاربر، پایگاه داده عظیمی از اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های مختلف (همچون تقویم، ایمیل، یادداشت‌ها‌، آب و هوا، نقشه‌ها، خبرخوان‌ها، و غیره) را به کار می‌گیرد. در این قسمت قصد داریم شما را با برخی از قابلیت‌های‌ Google Assistant و چگونگی استفاده از آن‌ها آشنا کنیم.

• به Assistant صبح بخیر بگویید

Assistant به طور عمیق و کاملی با اکانت گوگل و در نتیجه تقویم شخصی شما یکپارچه شده است. وقتی در ابتدای روز به دستیار شخصی هوشمند خود یک “Good morning” ساده بگویید، به شما پاسخ داده و سعی می‌کند تمام اطلاعاتی را که برای شروع روز خود لازم دارید، ارائه نماید. زمان را به اطلاع شما می‌رساند، گزارش مختصری از وضعیت هوا می‌دهد، لیست رویدادها و قرارهای آن روز را برای شما می‌خواند، چنانچه یادآوری خاصی برای آن روز تنظیم نموده باشید به شما اعلام نموده، و حتی مهم‌ترین اخبار روز را که به شما مرتبط ببیند، در قالب پادکست‌ها از منابعی که شما قبلا مشخص نموده‌اید پخش می‌کند. البته می‌توانید در تنظیمات Assistant و در قسمت “My Day” مشخص نمایید کدامیک از این اطلاعات را در مورد روز شما به اطلاع‌تان رسانده و از کدام موارد صرف نظر کند.

• اخبار را از آن بخواهید

در طول روز هر زمان که تمایل به شنیدن اخبار داشته باشید، می‌توانید با گفتن جمله‌ای همچون “Tell me the news” از آن بخواهید که اخباری صوتی را برای شما پخش کند. البته برای بهره‌گیری مناسب از این امکان، بهتر است منابع خبری را مطابق سلیقه خود در تنظیمات Asssistant مشخص کنید. برای این کار کافی‌ست در حالی که Assistant روی صفحه باز است، علامت سه-نقطه در گوشه بالا سمت راست را لمس نموده، وارد مسیر Settings > News > Customize شوید. در این قسمت خواهید توانست از میان لیست متنوعی از پادکست‌های خبری، منابع مورد نظر خود را انتخاب کنید. از آن پس می‌توانید از طریق گوشی هوشمند یا دستگاه Google Home، از این دستیار شخصی هوشمند بخواهید که اخبار مورد نظرتان را پخش کند.

• در یک زمینه از آن سوالات ادامه‌دار و تکمیلی بپرسید

Google Assistant قادر است با درک مضمون مکالمه، سوالات متوالی و تکمیلی شما را در یک زمینه خاص پاسخ دهد. به عنوان مثال هنگامی که از آن می‌پرسیم “تیم ملی فوتبال برزیل چند بار به جام جهانی راه یافته است؟”، تعداد حضور این تیم در جام جهانی را طی یک جمله کوتاه به ما می‌گوید. حال می‌توانیم سوال بعدی خود را در این مورد بدون ذکر مجدد نام تیم و ورزش مورد نظر بپرسیم. مثلا می‌پرسیم که “چند بار قهرمان شده‌اند؟” و جواب خود را دریافت می‌کنیم. به همین ترتیب می‌توان سوالات بیشتری را برای کسب اطلاعات تکمیلی از آن پرسیده و جواب‌های مورد نظر را به صورت صوتی، یا در صورت نیاز در قالب نمودارها و تصاویر دریافت نمود.

• آن را با خودتان آشنا کنید

سعی کنید اطلاعات مختلفی را در مورد خودتان به Google Assistant ارائه دهید. چرا که هر چه با شما بیشتر آشنا شود، هوشمند‌تر شده، بهتر قادر به پاسخگویی نیازهای‌تان خواهد بود. به عنوان مثال به آن آموزش دهید که چه غذاهایی را پسندیده و از چه غذاهایی خوشتان نمی‌آید. بگویید که طرفدار کدام تیم‌های ورزشی هستید. محل زندگی و کار خود را به آن بگویید. Assistant را با اعضای خانواده و دوستان خود آشنا کنید. Google Assistant تمامی اطلاعاتی را که با آن به اشتراک می‌گذارید، به خاطر می‌سپارد. اگر به آن بگویید که “my favorite color is purple” یعنی “رنگ مورد علاقه من بنفش است”، آن را یاد می‌گیرد. حال اگر بعدها از آن بخواهید تا گل‌هایی به رنگ مورد علاقه‌تان را به شما نشان دهد، منظور شما را درک نموده و گل‌هایی بنفش رنگ را به شما نشان خواهد داد.

• اجازه دهید تا راهنمای شما باشد

Google Assistant هم از موقعیت شما روی نقشه و هم از آنچه در اطراف شماست آگاه بوده، می‌تواند نقش یک راهنما را برایتان ایفا کند. به عنوان مثال چنانچه در مقابل یک آسمان‌خراش قرار داشته و نام آن را به خاطر نمی‌آورید، کافی‌ست از Assistant سوال کنید. یا اگر به بازدید از یک بنای تاریخی آمده‌اید، می‌توانید در مورد آن از Assistant راهنمایی و اطلاعات بخواهید. در سفر می‌توانید از Assistant در مورد تاریخچه شهری که در آن قرار دارید سوال نموده و در مورد جاذبه‌های آن راهنمایی بگیرید.

• به Assistant بگویید از شما عکس بگیرد

با استفاده از این دستیار مجازی می‌توانید بدون لمس نمودن گوشی، از خود یا دیگران عکس بگیرید. برای عکس گرفتن با دوربین پشتی و اصلی گوشی کافی‌ست به آن بگویید “take a photo” و برای گرفتن یک عکس خویش‌انداز به کمک دوربین جلویی دستگاه، بگویید “take a selfie” و لبخند بزنید (یا مثلا قیافه اردکی بگیرید). Assistant با دریافت این دستورات برنامه دوربین را اجرا نموده و با یک شمارش معکوس سه ثانیه‌ای عکس می‌گیرد.

• از آن برای سرگرمی و پرکردن وقت‌های آزادتان استفاده کنید

دستیاری شخصی که نتواند وقتی حوصله‌تان سر رفته سرگرم‌تان کند، به چه درد می‌خورد؟ هر زمان که احساس کردید نیاز به سرگرمی دارید، می‌توانید با جمله‌ای همچون “OK Google, I’m bored” به آن اطلاع دهید که حوصله‌تان سر رفته است. Assistant بلافاصله گزینه‌های مختلفی را برای سرگرمی شما ارائه می‌دهد. به شما می‌گوید که قادر است تصاویر یا ویدئوهایی خنده‌دار نمایش دهد، جوک برایتان تعریف کند، یا شما را به بازی‌هایی سرگرم‌کننده مشغول کند. چنانچه از میان این گزینه‌ها، با گفتن جمله‌ای همچون “Let’s play a game” بازی کردن را انتخاب کنید، به شما امکان مشغول شدن به بازی‌های Google Doodle، بازی‌های کلاسیک و قدیمی همچون tic-tac-toe و Solitaire، و یا انجام کوئیزهایی سرگرم‌کننده را می‌دهد.

google assistant overview

نقش دستیار شخصی گوگل در Google Home

Google Home یک مرکز کنترل خانه هوشمند و یک دستیار مجازی برای اعضای خانواده است که از Google Assistant به عنوان هوش مصنوعی خود بهره می‌گیرد. محصولی کم و بیش مشابه Amazon Echo، که از هوش مصنوعی دستیار مجازی آمازون با نام Alexa استفاده می‌کند. در واقع Google Home یکی دیگر از ابزارهای واسطی‌ست که از طریق آن‌ می‌توان با Google Assistant ارتباط برقرار نموده و از خدمات آن بهره گرفت. در هر لحظه با ذکر عبارت کلیدی “OK Google” یا با لمس سطح فوقانی Google Home، می‌توان به Google Assistant دسترسی یافت.

به کمک این دستگاه می‌توانید در حالی که مشغول استراحت یا انجام کارهای روزانه در منزل هستید، از دستیار خود بخواهید تا لیست‌پخش خاصی را از مجموعه آهنگ‌های خود در Google Play Music ،Spotify یا YouTube Music پخش نمایید. خانم خانه می‌تواند هنگام آشپزی، دستور پخت غذای خاصی را از آن بپرسد. بچه‌ها می‌توانند برای انجام محاسبات و تحقیقات درسی خود از آن کمک بگیرند. به علاوه اغلب دستگاه‌های هوشمندی که در منزل دارید، از طریق Google Home و با دستورات صوتی قابل کنترل خواهند بود.

google assistant overview

یکی از مشکلات و محدودیت‌های فعلی Assisatnt به خصوص در مورد Google Home تفکیک نشدن حساب‌های کاربری افراد مختلف یک خانه حین اجرای دستورات مختلف در رابطه با این دیوایس است؛ به عنوان نمونه ممکن است در to-do-list یک خانواده ترکیبی از تمامی دستوراتی که والدین و بچه‌ها به صورت مستقل به دستگاه وارد کرده‌اند قابل مشاهده باشد و یا نتایج جست‌وجو یا ویدئوهای یوتیوب پدر یک خانواده به دلیل سرچ‌های کاملا نامربوط بچه‌ها تحت تاثیر قرار بگیرد. این مشکل البته به احتمال فراوان در آینده با مکانیزم Sign-in کردن مستقل افراد مرتفع می‌شود.

همچنین با توجه به پشتیبانی IFTTT از Google Assistant، می‌توانید با مراجعه به و اتصال دستیار شخصی خود به سرویس IFTTT، از مجموعه دستورات صوتی گسترده آن استفاده نموده و یا حتی دستورات صوتی مورد نظر خود را برای دستیار شخصی‌تان تعریف کنید. از مجموعه دستورات صوتی متنوع IFTTT، به عنوان نمونه می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• اگر یکی از ترموستات‌های هوشمند Nest را در منزل داشته باشید، می‌توانید از Google Assistant بخواهید تا دمای مورد نظر شما برای هوای منزل را روی آن تنظیم نماید. دستیار شخصی شما حتی پس از انجام این دستور، گزارش دمای تنظیم شده را روی یک مستند در Google Drive شما ثبت خواهد نمود.

• حتما برای شما هم پیش آمده است که گوشی خود را در منزل گم کرده و به گوشی دیگر اعضای خانواده یا تلفن ثابت خانه برای تماس گرفتن با آن و پیدا کردنش متوسل شوید. با بهره‌گیری از Google Home و با دستوری همچون “Ok Google, find my phone” می‌توانید از Assistant بخواهید تا به گوشی هوشمند شما تماس گیرد.

• می‌توانید از Google Assistant بخواهید تا به صورت صوتی برای شما Tweet ارسال کند. برای این کار کافی‌ست بگویید “Ok Google, tweet …” و در ادامه متن مورد نظر خود را برای آن tweet بیان کنید.

• چنانچه از لامپ‌های Hue شرکت فیلیپس در منزل استفاده نموده باشید، می‌توانید با دستورات مختلفی آن‌ها را کنترل کنید. دستور “Ok Google, Bedtime”، لامپ‌ها را برای وقت خواب خاموش می‌کند. دستوری همچون “OK Google, turn lights blue”، رنگ نور لامپ‌ها را به عنوان مثال به رنگ آبی تغییر می‌دهد. دستور “OK Google, party time” لامپ‌ها را به حالت جشن برده و رنگ آن‌ها را به صورت چرخشی عوض می‌کند.

• می‌توانید از Assistant بخواهید تا task خاصی را به لیست کارهایتان در Todoist اضافه کند.

• حتی می‌توانید با دستوری همچون “OK Google, display on my BMW…” از آن بخواهید تا پیام خاصی را روی صفحه نمایش اتوموبیل BMW شما به نمایش در آورد. البته در صورتی که BMW شما مجهز به سیستم سرگرمی و چندرسانه‌ای هوشمند باشد.

مهم‌ترین رقبای Google Assistant

امروزه شرکتهای متعددی در حال تحقیق و توسعه در زمینه دستیارهای شخصی هوشمند و تکنولوژی هوش مصنوعی به کار رفته در آن‌ها هستند. شرکت با دستیار شخصی خود به نام Siri، شرکت با Cortana، شرکت با Alexa، و شرکت با S Voice، از جمله سرشناس‌ترین رقبای گوگل در این عرصه به شما می‌روند. در حالی که شرکت گوگل Assistant را در سال جاری –یعنی سال 2016 میلادی– صرفا با پشتیبانی از زبان انگلیسی و قابلیت استفاده رسمی روی Google Pixel ،Google Assistant و اپلیکیشن پیام‌رسان Allo معرفی نموده است، تعدادی از رقبا محصولات خود را با پشتیبانی از زبان‌های متعدد و سیستم‌عامل‌های مختلف در اختیار کاربران قرار داده‌اند.

google assistant overview

شرکت اپل با عرضه Siri در سال 2011 میلادی، یکی از پیشگامان این عرصه در میان شرکت‌های بزرگ دنیای تکنولوژی محسوب می‌گردد. دستیار شخصی هوشمند اپل را با پشتیبانی از 20 زبان مختلف و مجموعه نسبتا گسترده‌ای از قابلیت‌ها و خدمات، می‌توان از موفق‌ترین و مهم‌ترین رقبای Google Assistant به شمار آورد. Marques Brownlee صاحب یکی از کانال‌های پرمخاطب Youtube در زمینه تکنولوژی‌های همراه، ، و تجربه مکالمه با آن‌ها منتشر نموده است. در این مقایسه، Google Assistant سوالات را معمولا در یک جمله و با ارائه پاسخ مستقیم سوال مطرح شده جواب می‌دهد، در حالی که Siri در جواب بسیاری از سوالات، نتایجی بهینه شده و خلاصه‌سازی شده از جست‌وجوی موضوع سوال در صفحات وب را برای کاربر به نمایش می‌دهد. در جریان این ویدئو می‌توان برتری Assistant را در برقراری ارتباطی محاوره‌ای و روان با کاربر به وضوح مشاهده نمود.

مایکروسافت در سال 2014 و با تاخیری 3 ساله نسبت به رقیب دیرینه خود، اقدام به معرفی دستیار شخصی هوشمند خود با نام Cortana نمود. بر خلاف Siri که فقط روی سیستم‌عامل‌ها و محصولات شرکت اپل سرویس‌دهی می‌کند، دستیار مجازی مایکروسافت علاوه بر محصولات این شرکت، روی سیستم‌عامل‌های iOS و Android نیز قابل استفاده است. لازم به ذکر است که در حال حاضر Cortana قابلیت مکالمه و سرویس‌دهی به 8 زبان مختلف را دارد، که البته 5 مورد از این زبان‌ها فعلا فقط در بستر سیستم‌عامل ویندوز پشتیبانی می‌شوند.

دیگر رقیب مهم Google Assistant، دستیار شخصی هوشمند شرکت آمازون به نام Alexa ست. این دستیار مجازی که در سال 2014 معرفی گردید، روی دو سیستم‌عامل همراه iOS و Android قابل استفاده بوده و در حال حاضر از دو زبان انگلیسی و آلمانی پشتیبانی می‌کند. Amazon Echo هم با بهره‌گیری از همین دستیار مجازی، به عنوان یک مرکز کنترل خانه هوشمند و یک دستیار مجازی خانگی ایفای نقش نموده، و رقیب اصلی Google Home به شمار می‌رود.

در مقایسه‌ای کاربردی، سعی داشته است تا برنده فعلی مسابقه میان دستیارهای هوشمند شخصی را پیدا کند. در این آزمایش که ابعاد و کاربردهای مختلفی همچون سفر، ایمیل، پیام‌رسانی، موسیقی، تقویم، ترجمه و دانش عمومی مورد بررسی قرار گرفته است، چهار بازیگر اصلی این میدان یعنی Google Assistant ،Apple Siri ،Microsoft Cortana و Amazon Alexa مورد مقایسه قرار گرفته‌اند. با این‌که Siri در تعداد بیشتری از این مقایسه‌ها برنده بوده است، به عقیده آقای Jeff Dunn –نویسنده آن مقاله—Google Assistant ارتباطی روان‌تر و تجربه‌ای خوشایند‌تر را برای کاربر به ارمغان آورده، و با توجه به اکوسیستم قوی گوگل در زمینه خدمات وب و همراه، نسبت به سایر رقبا پتانسیل بالاتری برای موفقیت خواهد داشت.

معرفی و بررسی Google Assistant، دستیار شخصی هوشمند گوگل

بررسی فناوری و چگونگی ایجاد قابلیت ضد آب در گوشی‌های هوشمند

بررسی فناوری و چگونگی ایجاد قابلیت ضد آب در گوشی‌های هوشمند

واحد خبر mobile.ir : تصور کنید گوشی هوشمند شما به طور تصادفی درون استخر آب سقوط می‌کند، ظرف حاوی سس گوجه فرنگی روی آن می‌ریزد یا اتفاقاتی از این دست رخ می‌دهد. در این وضعیت معمولا مدارهای ظریف گوشی از بین می‌رود و عملا دیگر نمی‌توانید با گوشی خود کار کنید. اما اگر گوشی شما مقاوم به آب باشد، چه اتفاقی برای آن خواهد افتاد؟

مقاومت در برابر آب یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که تولیدکنندگان در طراحی و ساخت اسمارت‌فون‌های سطح بالا مد نظر قرار می‌دهند. این ویژگی اکنون به یکی از موارد کلیدی در انتخاب و خرید این قبیل گوشی‌ها تبدیل شده است.

water resistance technology overview

یک تخم مرغ سالم و بدون شکستگی را در نظر بگیرید. به طور طبیعی شکافی در آن وجود ندارد که آب وارد تخم مرغ شود. حال یک تخم مرغ پلاستیکی را در نظر بگیرید که در میانه آن شکافی وجود دارد. در حالت عادی آب به راحتی از طریق شکاف ین دو نیمه تخم مرغ به سطح خارجی و داخل آن نفوذ خواهد کرد. گوشی تلفن نیز به مانند همین تخم ‌مرغ پلاستیکی است، با این تفاوت که گوشی تنها یک شکاف ندارد. هر یک از پورت‌ها، دکمه‌ها، اسپیکر و میکروفون این گوشی و مهم‌تر از همه حد فاصل دورتادور لبه گوشی و صفحه‌نمایش آن پر از شکاف‌هایی است که آب از طریق آنها می‌تواند به راحتی به درون گوشی نفوذ کند.

water resistance technology overview

در واقع صفحه‌نمایش‌های شکننده گوشی‌های جدید یکی از مشکلاتی است که سازندگان اسمارت‌فون‌ها هنگام ضد آب کردن اسمارت‌فون‌ها با آن مواجه می‌شوند. راهکاری که آنها در این زمینه به کار می‌گیرند استفاده از چسب ( به مفهوم عام کلمه) به میزان فراوان است. در واقع سازندگان گوشی‌های هوشمندِ مقاوم به آب از مواد لاستیکی محکم چسب‌مانندی برای مهر و موم کردن و نفوذناپذیری در اسمارت‌فون‌ها استفاده می‌کنند که صفحه‌نمایش را به شاسی‌های اطراف گوشی می‌چسباند. آنها در مواردی مانند پشت درگاه یواس‌بی و مدارهای نزدیک لبه‌های قاب از چسب فراوان استفاده می‌کنند. اما چسب در همه موارد کاربرد ندارد. در مواردی مانند جک هدفون، درگاه شارژ گوشی و محفظه اطراف سیم‌کارت، واشرهای دایره‌ای شکل لاستیکی کوچکی برای ایجاد نفوذناپذیری به کار می‌رود. کمپانی اپل حتی اطراف برخی از اتصالات کابل‌ها از این واشرها برای محکم‌کاری استفاده می‌کند.

water resistance technology overview

برای ایجاد نفوذناپذیری در دکمه‌های گوشی، تولیدکنندگان، لاستیک سیلیکونی کوچکی را به کار می‌‌برند که به طور کامل بخش فیزیکی را (که فشار داده می‌شود) از بخش‌های الکتریکی داخلی گوشی جدا می‌کند. این روش تا حدودی شبیه کاری است که شما برای پیاده‌روی در مکان‌های خیس و پر از آب انجام می‌دهید و کفش‌های خود را با یک پوشش پلاستیکی می‌پوشانید. برای ضد آب نگه‌داشتن حفره کوچکی که در برخی گوشی‌های هوشمند برای خارج کردن سیم‌کارت (با فشردن یک ابزار سوزن‌مانند همچون گیره کاغذ) مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز از همین روش بهره گرفته شده است.

نکته مهم این است که همه اجزای گوشی نباید به طور کامل مهر و موم شوند. از آنجا که تولید ارتعاش در هوا باعث ایجاد صدا می‌شود، میکروفون و اسپیکر نیاز به ورود و خروج هوا دارند. به علاوه اگر گوشی به طور کامل ضد هوا باشد، فشار داخل و خارج گوشی یکسان نخواهد بود و در نتیجه، مهر و موم گوشی از بین رفته و آب از این طریق به داخل گوشی نفوذ خواهد کرد.

بسیاری از سازندگان گوشی‌های هوشمندِ مقاوم به آب شبکه‌ای توری را جلوی اسپیکر و میکروفن گوشی تعبیه می‌کنند که باعث می‌شود در صورتی که آب به آنها برسد به واسطه پیوستگی و فشار سطح، مولکول‌های آب به هم بچسبند و وارد فضای داخلی گوشی نشوند. در برخی موارد (مانند پنجره مشبک با ظاهر اسپیکر در سمت چپ پایین یا میکروفن‌های )، سازندگان علاوه بر شبکه توری از منفذ فشار نیز استفاده کرده‌اند. آنها به جای این که تنها از شبکه توری استفاده کنند، پوسته‌ پارچه‌ای و تنفس‌پذیر ضد آبی (ePTFE) اضافه کرده‌اند که با داشتن قابلیت تبادل هوا باعث تعادل فشار می‌شود. ePTFE با نام تجاری گورتکس در لباس‌های کوهنوردی و اسکی و نیز لباس‌های آتش‌نشانی به کار می‌رود.

water resistance technology overview

برخی از تولیدکنندگان مانند برای جلوگیری از اتصال کوتاه در پورت شارژ پس از تماس با آب، امکانی قرار داده‌اند که باعث می‌شود گوشی به طور خودکار خاموش شود. آنها همچنین از فلزات مقاوم در برابر خوردگی مانند نیکل برای محافظت از زنگ‌زدگی استفاده می‌کنند.

اما نکته اینجاست که هیچ یک از موارد فوق نمی‌تواند گوشی‌های هوشمند را به طور کامل از نفوذ آب و مشکلات ناشی از آن محافظت کند. به همین دلیل کمپانی‌های بزرگ اصرار دارند که محصولات آنها مقاوم به آب (water resistant) است و نه ضد آب (waterproof). البته آنها در تبلیغات تجاری خود، این محصولات را ضد آب معرفی می‌کنند.

به طور مثال، کمپانی با افتخار تبلیغ می‌کرد که با گوشی‌های سری Z امکان عکس‌برداری زیر آب به سادگی فراهم می‌شود. اما در سال 2015 با مشکلاتی از سوی کاربران و رگولاتورها در استرالیا مواجه شد مبنی بر این که پس از شنا و استفاده از تلفن همراه در استخر، گوشی‌ها از کار افتاده‌اند و در برخی موارد دچار اکسایش شده‌اند. چیزی که سونی در این مورد ظاهرا به آن توجه نکرده بود استخرهای آب خانگی استرالیا بود که معمولا با آب دارای نمک پر می‌شوند و این موضوع مشکلاتی را در قابلیت ضد آب گوشی‌های سونی ایجاد می‌کرد.

water resistance technology overview

باید توجه داشت که سازندگان گوشی‌های هوشمند بر مقاومت محصولات‌شان در برابر آب شیرین تأکید دارند. چرا که آزمایش‌ها نشان داده است که نمک موجود در آب شور چسب‌های نگهدارنده گوشی را از بین می‌برد.

سونی بعد از بروز این قبیل مشکلات، تبلیغات خود را تعدیل و با ایجاد تغییراتی در شیوه‌ استفاده از دستگاه‌های خود، کاربران را از فرو بردن گوشی در آب منع کرد. این کمپانی به کاربران گوشی‌های هوشمند مقاوم به آب خود با استاندارد مقاومت IPX8 توصیه نمود که می‌توانند این گوشی‌ها را در آب شیرین آغشته به کلر استخر مورد استفاده قرار دهند و توجه داشته باشند که پس از خارج شدن از استخر، گوشی را با آب شستشو دهند.

اپل نیز مجموعه‌ای از مواردی را که باعث آسیب به گوشی‌های مقاوم به آب این شرکت می‌‌شود را در سایت خود . در این لیست، که مخاطب عمده آن دارندگان آیفون 7 و آیفون 7 پلاس هستند، به مواردی اشاره شده که برخی از آنها به شرح زیر است:

– پرهیز از شنا یا حمام کردن با گوشی

– پرهیز از قرار دادن گوشی در معرض آب پرفشار، آب با سرعت زیاد، جت اسکی و …

– پرهیز از بکار بردن گوشی در سونا یا اتاق بخار،

– پرهیز از استفاده در شرایط آب و هوایی به شدت مرطوب یا خارج از دماهای توصیه‌شده،

– پرهیز از فرو بردن در آب

در واقع هنگامی که سازندگان گوشی‌های هوشمند، محصول خود را ضد آب می‌نامند منظور آنها این است که این گوشی در برابر میزان مشخصی از آب در مدت زمان معین مقاوم است و این میزان مشخص از آب و زمان براساس استاندارد IP تعیین می‌شود.

water resistance technology overview

حال باید دید IP یا درجه حفاظت چیست. کمیسیون بین‌المللی الکتروتکنیکال (IEC) مجموعه‌ای از استانداردها را برای بررسی قابلیت‌های تجهیزات الکتریکی در برابر آسیب‌های ناشی از عوامل خارجی تدوین کرده است که کدهای IP نامیده می‌شوند. از نظر لغوی این کلمه مخفف Ingress Protection به معنی «محافظت در برابر نفوذ» یا International Protection به معنای «محافظت بین‌المللی» است. در واقع این سیستم رتبه‌بندی نشان‌دهنده درجه محافظت در برابر میزان نفوذ موادی مانند آب، گرد و غبار و … است. این استاندارد با دو عدد مشخص می‌شود. عدد نخست که رقمی است بین 0 تا 6، میزان محافظت در برابر اجسام سخت خارجی مثل گرد و غبار را نشان می‌دهد (1 مقاوم در برابر ورود اجسام با سایز بزرگ‌تر از 50 میلیمتر و 6 مقاوم در برابر نفوذ گردوخاک شدید) و در گوشی‌های دارای این استاندارد معمولا 5 یا 6 است و عدد دوم که رقمی است بین 0 تا 9، نشان‌دهنده مقدار محافظت در برابر نفوذ آب است (1 مقاوم در برابر قطرات آب و 9 مقاومت در برابر آب با فشار و حرارت بالا). باید توجه داشت که این رقم تنها مقاومت در برابر آب را نشان می‌دهد و در مورد مایعات دیگر کاربردی ندارد.

برای فهم بیشتر مثال زیر را در نظر بگیرید. در اکثر گوشی‌های هوشمند مقاوم در برابر آب، استاندارد مقاومت IPX7 است. عدد 7 به این معناست که گوشی تا عمق 1 متر به مدت 30 دقیقه بدون مشکل به کار خود ادامه خواهد داد. باید توجه داشت که استاندارد مقاومت گوشی‌ها در شرایط آزمایشگاهی و وضعیت آماده‌باش (stand by) محاسبه می‌شود. البته از نظر فنی، اگر گوشی‌ آزمون‌های IPX7 یا IPX8 کمیسیون IEC را با موفقیت پشت سر بگذارد، شرکت‌های سازنده از نظر حقوقی می‌توانند در تبلیغات، دستگاه‌های خود را با ذکر استاندارد مقاومت، ضد آب معرفی کنند.

با این اوصاف اگر گوشی هوشمند ضد آب باشد چه مزیتی دارد؟ آیا پرداخت هزینه بیشتر برای این ویژگی در اسمارت‌فون‌ها مقرون‌به‌صرفه است؟ در صورت خرید گوشی هوشمندی با ویژگی ضد آب، گوش کردن به موسیقی هنگام دوش گرفتن و بارندگی ایجاد مشکل نمی‌کند یا وقتی محتویات لیوان قهوه یا چای تصادفا روی گوشی می‌ریزد می‌توان به راحتی گوشی را پاک و خشک کرد و کار با آن را ادامه داد.

water resistance technology overview

معمولا صفحه‌نمایش لمسی اگر مرطوب شود به درستی کار نخواهد کرد و در اکثر مواقع زیر آب اصلا کار نمی‌کند. البته برخی گوشی‌های پیشرفته سری Z محصول سونی یکی از استثنائات بر این قاعده هستند و در صورت خیس شدن صفحه‌نمایش یا مرطوب بودن انگشت‌ها نیز به راحتی می‌توان با صفحه‌نمایش لمسی آنها کار کرد.

با وجود آنکه کمپانی‌های اپل، سامسونگ و سونی بر قابلیت مقاوم به آب بودن دستگاه خود تأکید دارند اما هیچ یک از آنها گوشی را در برابر صدمات ناشی از آب ضمانت نخواهند کرد. به علاوه، این شرکت‌ها برچسب‌های کوچکی داخل اسمارت‌فون‌های ضد آب خود قرار داده‌اند که در اصطلاح برچسب رطوبت نام دارد و هنگام تماس با آب تغییر رنگ می‌دهد و به این ترتیب پی می‌برند که چگونه به گوشی شما آسیب رسیده است و آیا امکان استفاده از خدمات گارانتی را دارید یا خیر.

البته از آنجا که رضایت مشتریان برای این شرکت‌ها اهمیت دارد، تمهیداتی برای تعمیر یا تعویض محصولات خود در نظر گرفته‌اند. مطابق گزارش سی‌نت، سامسونگ و سونی معمولا توافق نانوشته‌ای با مشتریان خود دارند مبنی بر این که اگر کاربران در سال اول استفاده از گوشی‌های ضد آب با مشکلاتی مرتبط با آسیب‌دیدگی ناشی از آب مواجه شوند، با در نظر گرفتن استاندارد IP گوشی‌های آسیب‌دیده نسبت به تعویض آن اقدام خواهند کرد. البته اپل چنین توافقی با کاربران محصولات خود ندارد.

در نهایت برخی از مهم‌ترین توصیه‌های شرکت‌های تولیدکننده را به صورت خلاصه به شما پیشنهاد خواهیم کرد. استفاده از پیشنهادات موجب امنیت بیشتر گوشی هوشمند مقاوم به آب شما در برابر رطوبت و آسیب‌های ناشی از آن خواهد شد:

– پیش از آن که گوشی خود را در آب غوطه‌ور سازید، اطمینان حاصل کنید که اسلات‌های سیم‌کارت و حافظه میکرو اس‌دی و درگاه یواس‌بی (در صورتی که این کاور در گوشی شما وجود دارد) کاملا پوشیده شده باشند.

– بعد از به کارگیری گوشی در استخر، آن را تنها با آب تازه شستشو دهید تا اثر کلر روی آن از بین رود. دقت کنید که از مواد شیمیایی و صابون به این منظور استفاده نکنید.

– گوشی خود را در معرض آب شور و شرایط نامناسب آب و هوایی قرار ندهید.

– پس از استفاده از گوشی در محیط‌های مرطوب و پیش از اتصال ابزارهای دیگر به درگاه یواس‌بی و هدفون، آن را کاملا خشک کنید.

– از بکارگیری گوشی خود در سونا و شرایط با دمای هوای بالا پرهیزی نمایید.

– گرد و خاک، مو و اجزای خارجی ریز را از پورت‌ها و کاور گوشی خود پاک کنید. 

بررسی فناوری و چگونگی ایجاد قابلیت ضد آب در گوشی‌های هوشمند